zondag 8 augustus 2010
vrijdag 21 mei 2010
dinsdag 18 mei 2010
Strijd der bavianen en Titanen
Na hopeloze weken van bestuur is het weer zo ver; de verkiezingsstrijd is in al zijn hevigheid en vaderlandse glorie losgebroken. Aan kwade tongen en brilliante ideeën zo waar geen gebrek. Zo noemde gewezen s.p.a-voorzitter Caroline Gennez de hele BHV-affaire ‘een borrelnootje dat dringend gekraakt diende te worden’. Het zal nog wachten zijn tot 13 juni alvorens zal uitgemaakt worden of we hierin haar mening delen en wie vervolgens een poging zal wagen de Belgische scepter triomfantelijk in de lucht te zwaaien.
Onze landgenoten zijn althans massaal het vetrouwen kwijt. Zodus riep een zelf aangestelde herder, Stijn Meuris, ons, armtierig Vlaamse zwarte schapen, op niet te gaan stemmen. Of dit ons zal helpen Caroline Gennez’ borrelnootje te kraken, is maar de vraag. En nu blijkt dat onze favoriete premier van de afgelopen twee jaar- pas op, zeg niet dweil, of je vliegtuig zou al eens plotsklaps een schroeflanding kunnen maken- daar goed zit in de EU, dreigt ons land weer te hervallen in een politiek correcte bananenrepubliek. Met tal van prominente figuren uit het medialandschap en universiteitskringen aankondigend de grote stap te zullen maken, mee malend in een alles verpletterende maaimolen van politieke spelletjes en bluffende pokerfacen met grote allures en met als fenomenale jackpot onze sociale welvaart.
En dat ook zij dapper, met victorie kraaiende glinsteroogjes, zich bloeddorstig in de Strijd der Titanen hebben gegooid, berust geen twijfel. Zo verkondigde Siegfried Bracke, en ik citeer; “We gaan niet raken aan afgesproken grenzen. Dat is een principe. En dat is er gekomen om oorlog (groot of klein) te voorkomen”. Ik versta daar onder dat hij zijn fluwelen mantel der feilloze journalistieke objectiviteit al moedig heeft afgeschud en ingeruild voor een maliënkolder van de n.v.a. Goed zo, want een stoere notenkraker hebben we dus nog niet gevonden. Of zal het Rik Torfs worden die ons uit deze communautaire Everglades trekt? Hij die meent dat Vlamingen vanuit het ius soli-principe handelen (grond) en Walen het ius sanguinis-gedachtegoed volgen (bloed). Oftewel de Vlaamse feodale boer en de Waalse vampier, met Torfs als rechtvaardige christelijke halfbloed.
Hoe het ook zij; regen en nootjes genoeg om de brandende debatten thuis vanuit de luie zetel te volgen.
Onze landgenoten zijn althans massaal het vetrouwen kwijt. Zodus riep een zelf aangestelde herder, Stijn Meuris, ons, armtierig Vlaamse zwarte schapen, op niet te gaan stemmen. Of dit ons zal helpen Caroline Gennez’ borrelnootje te kraken, is maar de vraag. En nu blijkt dat onze favoriete premier van de afgelopen twee jaar- pas op, zeg niet dweil, of je vliegtuig zou al eens plotsklaps een schroeflanding kunnen maken- daar goed zit in de EU, dreigt ons land weer te hervallen in een politiek correcte bananenrepubliek. Met tal van prominente figuren uit het medialandschap en universiteitskringen aankondigend de grote stap te zullen maken, mee malend in een alles verpletterende maaimolen van politieke spelletjes en bluffende pokerfacen met grote allures en met als fenomenale jackpot onze sociale welvaart.
En dat ook zij dapper, met victorie kraaiende glinsteroogjes, zich bloeddorstig in de Strijd der Titanen hebben gegooid, berust geen twijfel. Zo verkondigde Siegfried Bracke, en ik citeer; “We gaan niet raken aan afgesproken grenzen. Dat is een principe. En dat is er gekomen om oorlog (groot of klein) te voorkomen”. Ik versta daar onder dat hij zijn fluwelen mantel der feilloze journalistieke objectiviteit al moedig heeft afgeschud en ingeruild voor een maliënkolder van de n.v.a. Goed zo, want een stoere notenkraker hebben we dus nog niet gevonden. Of zal het Rik Torfs worden die ons uit deze communautaire Everglades trekt? Hij die meent dat Vlamingen vanuit het ius soli-principe handelen (grond) en Walen het ius sanguinis-gedachtegoed volgen (bloed). Oftewel de Vlaamse feodale boer en de Waalse vampier, met Torfs als rechtvaardige christelijke halfbloed.
Hoe het ook zij; regen en nootjes genoeg om de brandende debatten thuis vanuit de luie zetel te volgen.
maandag 17 mei 2010
Voorbijganger ontsnapt aan vallend pleisterwerk
LEUVEN- Een voorbijganger ontsnapte donderdag nipt aan pleisterwerk die met een razende snelheid naar beneden stortte. Het pleister kwam van het vierde verdiep van een pand in de Diestsestraat. Niemand raakte gewond en de schade bleef als een wonder minimaal.
De menigte in de drukke Diestsestraat werd gisterennamiddag opgeschrikt door pleisterwerk die plots naar beneden stortte. Het pleisterwerk loste van de gevel van het vierde verdiep. Het incident gebeurde vlak voor het pand tegenover de Hunkemöller. Door het mooie weer was er veel volk te been, wat tot een ware catastrofe had kunnen uitdraaien. Desondanks geraakte er niemand gewond. De schade bleef beperkt tot de gevel van de woning zelf en wat lichte schade aan het voetpad vooraan. Verder onderzoek moet nu uitwijzen wat precies het loskomen van het pleisterwerk veroorzaakte. Laatstejaars student architectuur,
David Lambregs was op het moment van de feiten aan het winkelen in de Diestsestraat. Hij was net als een twintigtal andere Leuvenaars in deze winkelwandelstraat stille getuige van het incident. “De plotselinge temperatuurschommeling dat ons land de voorbije weken zou wel eens de oorzaak kunnen zijn,” voegt hij nog toe.
Bezette stad
‘Bezette stad’ is een originele performance waarin de gedichten van Paul Van Ostaijen en een zestal rappers elkaar ontmoeten in een samenspel van woord, muziek, dans en drama, onder regie van Ruud Gielens. De rappers geven je een prachtig staaltje van hiphop, zonder al de ‘bling bling’ van de muziekvideo’s, maar rauwe en eerlijke rap als een manier om machteloosheid uit te drukken.
De teksten van Van Ostaijen in ‘Bezette stad’ komen dan ook uit zijn gedichtenbundel met de gelijknamige titel, waarin de dichter zijn ongenoegen uit over de bezetting van Antwerpen tijdens WO II. Maar ook durft hij de link met onszelf te leggen en zo krijg je als publiek ook af en toe een ‘slap in the face’. De teksten blijven erg actueel, met thema’s als multiculturaliteit, armoede en politieke correctheid, die ook nu niet weg te denken zijn uit het nieuws. Soms geraak je wat verloren in de wirwar van muziekstijlen, die je uit de comfortzone doen treden.De beatboxers laten moeiteloos meerdere stijlen op je los, van jungle tot techno. Dan voel je je in het pikkedonker overgeleverd aan de grillen van de acteurs; een relatief onsamenhangend geheel waarbij chaos de scepter zwaait. Maar telkens treedt dan toch weer een ijzersterke boodschap op de voorgrond en raken de eenvoudige teksten op de kille beatboxdeunen je tot in je kleine teen. De voorstelling beperkt zich ook niet tot de modale vetrekken van het kunsthuis.Als toeschouwer word je mee op trektocht genomen, waar de acteurs je tonen hoe je de stad door een ander brilletje kan zien. Of hoe bevrijdende woorden ook tot actie kunnen overgaan. Wie deze beatboxende bende aan het werk wil zien, kan nog afzakken naar Leuven of Genk.
Onvolmaakt volmaakt, eindeloos eindig, altijd een begin, sterven wij onze zin.(Paul Van Ostaijen)
Soul in het stadspark
LEUVEN – Het stadspark in Leuven werd donderdagnamiddag omgetoverd tot een heuse site voor een vurig soulconcert. Het optreden tussen de muzikanten in het park was spontaan ontstaan. Veelal studenten van origine wereldwijd tokkelden samen met flamboyante Vlaamse jongeren op de gitaar of waagden zich aan een zwaarmoedige aria .
Eventjes was het Leuvense stadspark donderdagnamiddag het walhalla voor elke soullievende student op zoek naar afleiding van de blok. Terwijl het grasveld bezaaid lag met vroege zonnekloppers en ijverig studerende bollebozen ontstond er een interactie tussen de muzikanten onderling. Het is geen uitzondering dat er al eens improviserend wordt geëntertaind in het stadspark. Maar wat het nu zo bijzonder maakte, was dat al vlug elke Leuvenaar die zich in het park bevond die middag, betrokken geraakte in het multicultureel gebeuren. Dat Leuven rond de examenperiode een metamorfose ondergaat en als een spookstad achterblijft is geen uitzondering met de duizenden studenten die onze stad rijk is. Des te groter was de verassing dus van het ontluikend concertje. Het zal dan ook weer tot eind juni wachten zijn alvorens Leuven weer in vuur en vlam staat en kan genieten van een grote happening op muzikaal niveau.
Eventjes was het Leuvense stadspark donderdagnamiddag het walhalla voor elke soullievende student op zoek naar afleiding van de blok. Terwijl het grasveld bezaaid lag met vroege zonnekloppers en ijverig studerende bollebozen ontstond er een interactie tussen de muzikanten onderling. Het is geen uitzondering dat er al eens improviserend wordt geëntertaind in het stadspark. Maar wat het nu zo bijzonder maakte, was dat al vlug elke Leuvenaar die zich in het park bevond die middag, betrokken geraakte in het multicultureel gebeuren. Dat Leuven rond de examenperiode een metamorfose ondergaat en als een spookstad achterblijft is geen uitzondering met de duizenden studenten die onze stad rijk is. Des te groter was de verassing dus van het ontluikend concertje. Het zal dan ook weer tot eind juni wachten zijn alvorens Leuven weer in vuur en vlam staat en kan genieten van een grote happening op muzikaal niveau.
Deurnese ijsberen voor Boekenbergse plas
foto: Vanmechelen Timothy
DEURNE – De Deurnese ijsberen hebben zondag actie gevoerd voor het behoud van hun ecologische zwemvijver. De vredevolle actie ‘Picknick in je kamerjas’ trok tal van liefhebbers van de plas. Als het van de Deurnese ijsberen afhangt komt er niets in huis van het arrest van de Raad van State. Dat arrest voorziet een sluiting van de ecologische zwemvijver te Deurne. Meerdere acties werden op touw gezet en de reacties zijn dan ook hevig. Toch zou er positief nieuws kunnen komen vanuit politieke kringen.
Enkele klachten van buurtbewoners wegens geluidsoverlast volstonden om de zaak tot de Raad van State te brengen. De boze buren konden dan ook rekenen op het begrip van de gemeenteraad, die hen steunde. Vervolgens werd een wet ingediend om sport en recreatie te verbieden in gemeentelijke parken nationaal. Dankzij die wet was de toekomst van de Deurnese plas dus onzeker. Maar na vele vredevolle acties zoals ‘picknick in je kamerjas’ en online forumacties op netwerksites zoals Facebook zwichtte de raad van State. Een nieuw wetsvoorstel werd ingediend die zou bepalen dat recreatie wel degelijk voortaan toegelaten is in parken en gemeentelijk groen. Het is nu afwachten hoe hier verder op gereageerd zal worden vanuit het gemeentelijk bestuur en hogerop. Ondertussen blijven de ijsberen campagne voeren voor hun plas om mensen te wijzen op het belang van zulke initiatieven. België telt namelijk maar enkele ecologische zwemvijvers, waaronder die in Deurne. Deze vijvers zijn zo aangelegd dat ze in hun eigen onderhoud kunnen voorzien, onder meer door middel van een verfijnde combinatie van algen. Die unieke combinatie maakt verder gebruik van chloor overbodig.
Abonneren op:
Posts (Atom)
